กรณี “น้องใบบุญ” เด็กชายอายุเพียง 6 ขวบ ที่กลายเป็นข่าวดังไปทั่วทั้งโซเชียล เหตุขอแม่บวชตลอดชีวิต ขณะที่ครอบครัวเผยว่าน้องใบบุญเป็นลูกชายคนเล็ก ซึ่งก่อนหน้านี้ลูกชายอีกคนก็ขอบวชไม่สึกเหมือนกัน โดยครอบครัวยืนยันว่าลูกชายเป็นเด็กธรรมดา ไม่ใช่ผู้วิเศษ
รายการโหนกระแส ออกอากาศวันที่ 19 เม.ย. 67 ดำเนินรายการโดย “หนุ่ม กรรชัย กำเนิดพลอย” ผลิตในนามบริษัท ดีคืนดีวัน จำกัด ออกอากาศทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 12.35 น. ทางช่อง 3 กดเลข 33 สัมภาษณ์ น้องใบบุญ , แม่นิม, พ่อสุพัฒน์พ่อแม่น้องใบบุญ มาพร้อม แพรรี่ ไพรวัลย์ วรรณบุตร
ใบบุญชื่อจริงว่าอะไร?
ใบบุญ : รัชพล ตรงต่อกิจ มีพี่น้อง 3 คนครับ หนูเป็นคนที่ 3 คนโตชื่อพี่ก๊วยเจ๋ง คนที่สองชื่อพี่เณรฟอร์ด ตอนนี้ไปจำวัดอยู่ เพราะบวช 2 ปีที่แล้วครับ
พี่ไม่สึกเหรอ?
ใบบุญ : พี่ 10 ย่าง 11 ขวบ
พี่บวช 2 ปีแล้ว บวชตั้งแต่ 8 ขวบ ตอนนี้ก็ยังไม่สึก แล้วหนูมีการพูดคุยกับพี่บ้างมั้ย?
ใบบุญ : คุยเป็นบางครั้งครับ
น้องอยากบวชเหมือนพี่ชาย ทำไมพี่ชายถึงไปบวช?
แม่นิม : ที่มาที่ไป เขาขอคุณแม่ไปบวช ตั้งแต่ยังเด็ก แต่ด้วยความคุณแม่ห่วงเขา ก็ห้ามมาตลอด เขาก็ทิ้งระยะเวลาไปสักพักนึง หนูไม่รู้เกิดอะไรขึ้น อาจด้วยตัวเด็กเอง หรือเขาไปดูคลิปต่างๆ นานา หนูไม่รู้ เขาไปเล่นบ้านเพื่อน
ใบบุญ : พี่เณรกลับมาเขาบอกว่าเห็นประตูนรกครับ
แม่นิม : เหมือนจิตเขาตก เขากลัว เขาให้น้อง ให้แม่ ให้พ่อไปเฝ้าที่หน้าห้องน้ำ เขากลัว มานอนกับพ่อแม่ เขาก็ไม่กล้านอนคนเดียว เหมือนจิตเขาตก เราเป็นพ่อแม่ไม่รู้จะแก้ยังไง ก็เอาพระพุทธรูปมาวางข้างๆ เขา เพื่อให้เขารู้สึกว่าไม่ต้องกลัวนะ ทำอุบายขึ้นมา แล้วก็ยังไม่หายกลัว จนมาครั้งนึงเขาบอกว่ายังไงเขาต้องไปบวช ไม่บวชไม่ได้ เขาอยู่ไม่ได้ ประตูนรกน่ากลัว เป็นนานๆ เข้าเลยพาไปหาครูบาอาจารย์ ครูบาอาจารย์เลยออกอุบายช่วยว่าเป็นผู้มีศีลนั่นนี่นะ อยู่ข้างนอกก็ไม่เป็นไร เขาก็ไม่ยอม จะบวชให้ได้ ทีนี้พระอาจารย์บอกว่าให้ลองพาไปเที่ยวที่อื่นดู หนูก็พาเขาไปเที่ยว 20 วัน พอกลับไปเขาก็ไม่พูดถึงเรื่องบวชแล้ว คงหายเงียบไปแล้ว มาวันนั้นสรุปบอกว่าหนูจะบวชวันที่ 15 ธ.ค. ปี 65 เท่านั้น หนูไม่รู้ว่าเพราะเหตุอะไรต้องเป็นวันนั้น เราก็บอกว่าจะไปบวชที่ไหน เขาอยู่บ้านเขากลัวผี ก็บอกว่าจะหาวัดใกล้ๆ บ้านนะ เขาบอกไม่เอา อยากอยู่วัดป่าที่เงียบที่สุด
ใบบุญ : อยู่วัดป่าแล้วหายกลัวเลย
แม่นิม : มีพระอาจารย์ท่านนึง ท่านยังไม่รับปากว่าจะบวชให้ เพราะวัดป่าฉันมื้อเดียว แล้วเคร่งมาก เดินบิณฑบาตค่อนข้างไกล ท่านบอกเอามาดูก่อน ก็เอาไปดูโดยไม่ได้เตรียมตัวอะไร ใส่เสื้อผ้าธรรมดา พระอาจารย์ก็ถามว่าจะบวชกี่วัน เขาบอกว่าขอแม่แค่ 7 วัน พอครบ 7 วันจะไปขอให้เขาสึก เขาบอกขอ 9 วันได้มั้ย 15 วันก็ให้ ขอ 30 วันก็ให้ เขาบอกว่าโยมแม่ เณรขอบิณฑบาตได้มั้ย วันนั้นเขาเตรียมตัวจะสึกแล้ว หลวงพ่อจะสึกให้เขา เขาลาญาติโยมหมดแล้วในวัด พอเขาฉันข้าวเสร็จก็มานั่งข้างๆ แม่ว่าเณรแม่ ขอบวชตลอดชีวิตได้มั้ย อยากไปปรินิพพาน ก็เลยไปคุยกับพระอาจารย์ท่าน จริงๆ ท่านอยากให้ออกมาเรียนหนังสือ พระอาจารย์ก็บอกว่าเณรผิดสัจจะกับแม่ เป็นกรรมนะ เขาก็ยอม
มุมทางพุทธมีเรื่องแบบนี้ มันยังไง?
แพรรี่ : เด็กจะมีความรู้สึกหรือจินตนาการเกี่ยวกับวัยของเขายังไงมันไม่แปลกนะคะ เพราะเด็กก็เติบโตบริบทแวดล้อมแตกต่างกัน มันก็มีอิทธิพลกับความคิดเขา เคสคุณแม่ดีมาก พอรู้ว่าลูกมีพฤติกรรมแบบนี้ หรือลูกมาบอกอะไรเราแบบนี้ คุณแม่ไม่ตัดสินใจด้วยตัวเองเลย แม่ไปหาครูบาอาจารย์ที่คิดว่าน่าจะให้คำตอบในสิ่งที่ลูกเอามาบอกกับแม่ได้ และเป็นเรื่องน่าชื่นชม คุณแม่กับคุณพ่อพาน้องไปเวย์ถูกที่ถูกทาง ไปบวชก็วัดสายปฏิบัติ มันคือการส่งเสริมให้ลูกมีความเจริญงอกงามกับสภาวะจิตใจที่มันดีขึ้น
มุมเด็กอายุ 8 ขวบ รู้จักนิพพาน?
แพรรี่ : ไม่แปลกนะคะ ในสมัยพุทธกาล เณรอายุน้อยที่สุดอายุ 7 ขวบ คนจะสงสัยว่าเด็กอายุเท่าไหร่ถึงสามารถบวชเป็นสารเณรได้ จริงๆ ข้อวินัย หรือบรรพชาสามเณรไม่ได้กำหนดกฎเกณฑ์อายุไว้ชัดเจน เพียงแต่บอกว่าเป็นเด็กที่รู้เดียงสา สามารถเอาก้อนหินไล่กาที่มาแย่งกินข้าวในบาตรได้ หรือสามารถดูแลกิจวัตรของตัวเองได้ คือช่วยเหลือตัวเองได้ ก็สามารถบรรพชาเป็นสามเณรได้ ก่อนหน้านี้อย่างเด็กน้องปอนด์ ที่บวช นั่นก็สายวัดป่า แต่ใดๆ อยู่ดีๆ เด็กจะมีอัธยาศัยแบบนี้ไม่ได้ ต้องมีพื้นฐานจากพ่อแม่ที่ส่งมาถึงลูกด้วย คุณพ่อคุณแม่อาจเป็นคนชอบสวดมนต์อยู่แล้ว ชอบทำบุญตักบาตร เขาก็ซึมซับทั้งที่เขายังไม่รู้เดียงสาด้วยซ้ำ เลยทำให้เขาเติบโตมาด้วยสภาพแวดล้อมที่เป็นแบบนี้
เป็นอย่างนั้นมั้ย คุณพ่อคุณแม่ชอบสวดมนต์มาก่อน?
แม่นิม : เป็นอย่างนั้นค่ะ คุณแม่ชอบสวดมนต์ นั่งสมาธิ เป็นชีวิตประจำวันอยู่แล้ว พูดง่ายๆ คุณแม่พื้นฐานเลย ตั้งแต่เล็กจนโต เราก็เติบโตด้วยพ่อแม่สอนให้เข้าวัด พอเติบโตมีครอบครัวก็โชคดีที่มีครอบครัวที่ค่อนข้างไปในทางเดียวกัน
ใบบุญเคยบอกให้พี่ฟอร์ด สึกมั้ย?
ใบบุญ : ไม่ครับ คิดถึงพี่นิดนึง
ทำไมไม่บอกให้สึกมาเล่นด้วยกัน?
ใบบุญ : พี่เณรไม่ยอมสึกจริงๆ ครับ
ทำไมหนูอยากบวชเหมือนฝั่งพี่เณรฟอร์ด?
ใบบุญ : ทางโลกมีแต่ความทุกข์ครับ
ทางโลกก็สนุกดีนะ มีชื่นชม มีโดนด่าบ้าง ชีวิตก็แฮปปี้นะ?
ใบบุญ : อยู่กับเพื่อนได้แค่ชั่วคราว ต้องแยกย้ายกันกลับบ้านก็เป็นทุกข์ อยากได้เงินทองก็เป็นทุกข์
แพรรี่ : น่าทึ่งมาก สิ่งที่เขากำลังพูดคือวิปัสสนากรรมฐาน การเห็นความพลัดพราก วัยเด็กเขาอาจไม่เห็นการพลัดพรากในแบบอื่น เช่นคู่รัก พ่อแม่ลูก แต่การที่เขาแยกกับเพื่อนที่เขารัก เขาเห็นการวิปัสสนา
เขาเรียนรู้จากการพลัดพรากจากเพื่อน?
แพรรี่ : ซึ่งเด็กทั่วไปไม่มีทางมองแบบนี้หรอก เล่นก็เล่น กลับไปเล่นที่บ้าน อยู่กับพ่อแม่ก็ไม่เห็นเสียหาย
ลูกสาวเป็นแบบนั้นเลย ไม่เคยคิดว่าการพลัดพรากจากเพื่อนเป็นทุกข์ เป็นทุกข์ตรงไหน?
ใบบุญ : ไม่ได้เจอเพื่อนก็เป็นทุกข์
แม่นิม : อะไรอีกที่คิดว่าทุกข์
ใบบุญ : โดนแม่ด่าก็เป็นทุกข์ ใจดีทุกวัน ยกเว้นตอนทำการบ้านไม่ได้ (หัวเราะ)
อายุ 6 ขวบจริงเหรอ?
ใบบุญ : จะ 7 ขวบแล้ว
ทำไมถึงชื่อใบบุญ?
แม่นิม : มันมีที่มาที่ไป พูดก็เหมือนนิยาย เป็นความเชื่อส่วนบุคคล เรื่องของเรื่องน้องใบบุญกับเณรฟอร์ด ก่อนเขาเกิดหนูจะฝันค่อนข้างเหมือนกัน น้องใบบุญจริงๆ แล้วอยากได้ผู้หญิง ด้วยความที่ก่อนท้อง หนูฝันอยู่หลายครั้งว่ามีขบวนแห่สนามหลวง และมีเด็กสองคนมาบอกว่าหนูจะมาขออยู่กับแม่ มาอยู่กับน้องสองคน หนูชื่อใบบุญ น้องหนูชื่ออุ่นทิพย์ เราก็บอกว่าถ้าจะรับสองคนคงไม่ได้ เขาก็เลยบอกว่าหนูใบบุญไปก่อน จากนั้นก็ฝันมาเรื่อยๆ ว่ามีคนมาบอกว่าเขาจะมาเกิดแล้วนะ ถ้าเกิดแล้วอาจย้ายที่อยู่นะนั่นนี่ ความฝันก็จำได้บ้างไม่ได้บ้าง แล้วในฝันมีแม่ชีองค์นึงบอกว่าไม่ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ถ้าเขาเกิดแล้วต้องให้ชื่อใบบุญเท่านั้น เขาจะได้เลี้ยงง่ายๆ ตัวเขาเองก็เหมือนแม่ชีจูงมือมา ก็ถามว่าหนูชื่ออะไร เขาบอกชื่อใบบุญ เป็นชื่อตั้งแต่ในฝันเลย พอลูกเกิดก็ตั้งชื่อว่าใบบุญ ไม่ได้เกี่ยวกับอภินิหารใดๆ
ใบบุญ : แต่อุ่นทิพย์ยังไม่มาเกิด ตั้งใจทำหลายครั้งแล้ว แต่น้องไม่มาเกิด
หมายถึงพ่อแม่เหรอ แม่หน้าแดงแล้วลูกเอ้ย ล่าสุดแม่จะให้น้องบวช แต่มีข้อแม้?
แม่นิม : ให้บวชแค่ 9 วัน เดี๋ยวนานไปเขาจะไม่สึก ตอนพี่เณรฟอร์ด เขาขอ 7 วัน แล้วมา 9 วัน 15 วัน แล้วก็ตลอด ก็เลยตั้งกฎกับคนนี้ ว่าต้อง 9 วันเท่านั้น ถ้าเขาจะไม่สึกต้องคุยกันยาว
จะไปขวางบุญมั้ย?
แพรรี่ : ถ้ามองในมุมศาสนา อาจมองมุมนั้นได้ แต่ถ้าแม่มีเหตุผลและอธิบายให้เข้าใจว่าไม่ได้ขัดขวาง ถ้าอนาคตมีใจอยากบวชตลอดชีวิตก็ค่อยว่ากัน แต่ว่าวัยน้อยตอนนี้ควรได้รับการศึกษาก่อน เพราะอนาคตเป็นเรื่องไม่แน่นอน อย่างน้อยมีองค์ความรู้ทางโลกไว้มันก็ไม่ได้เสียหาย อธิบายให้น้องเข้าใจ
ตัวน้องเองรู้เรื่องธรรมะมากน้อยแค่ไหน?
แม่นิม : เข้าใจอย่างที่ทุกคนเห็น จะตอบว่ามากก็ไม่ได้ จะตอบว่าน้อยก็ไม่ได้ อย่างที่ทุกคนเห็นตามนั้นเลย แต่ที่แน่ๆ เขารู้จักบาปบุญคุณโทษ เรื่องกรรมเรื่องเวร เขาเชื่อว่าบุญบาปมีจริง เรื่องการเกิดตายมีจริง เห็นความทุกข์ เหตุผลคือเวลามีงานเผาศพ พี่เณรมักเรียกน้องไปดูตอนเขาเผาศพเสมอ
พี่เณรเรียกไปดูทำไม?
ใบบุญ : อนาคตทุกคนก็เป็นแบบนั้นหมดครับ ลุงก็เป็นเหมือนกัน เป็นทุกคนในโลก
ไปยืนดูเขาเผาศพแล้วทำยังไง?
ใบบุญ : จำไม่ได้
แม่นิม : ปลง ปล่อยวางกับชีวิตมั้ย
ใบบุญ : ความตายเป็นเพื่อนสนิท หนีไปไหนก็หนีไม่ได้
อยากบวชตลอดชีวิตจริงๆ เหรอ?
ใบบุญ : จริง อยากนิพพานครับ
นิพพานต้องทำยังไง?
ใบบุญ : สวดมนต์ นั่งสมาธิ ทุกๆ วันครับ จะทำให้นิพพานได้ครับ
แม่นิม : มีอะไรต่อถึงนิพพานได้
ใบบุญ : จำได้แค่นี้ครับ
แพรรี่ : จริงๆ สิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านั้น นั่นแหละจะทำให้เขาไปสู่นิพพาน การที่เขาเห็นว่าชีวิตสุดท้ายแล้วต้องไปอย่างนั้น ต้องแยกย้ายจากกันเป็นเรื่องความทุกข์ ด้วยวัยเขาได้แค่นี้หนูก็มองว่ามากกว่าหนูตอนหนูไปบวชตอนแรกแล้วนะคะ หนูบวชตอน 13 ค่ะ
ใบบุญบวชไปแล้วทีนึง?
พ่อ : เดือนพ.ค. ปีที่แล้ว
แพรรี่บวชตอนอายุ 13 มีความคิดแบบนี้หรือยัง?
แพรรี่ : หนูก็โตมากับชนบท โตมากับวัด ก็จะเห็นแบบที่น้องเห็น เรื่องปกติ แต่จะให้คิดถึงเรื่องที่น้องคิดได้ ก็ยังไม่ถึงขั้นนั้น
ใบบุญไปบวชมาแล้ว ชอบมั้ย?
ใบบุญ : ชอบ แต่ถ้าบวชได้หลายวันกว่านี้จะยิ่งชอบกว่านี้
แพรรี่ : ตอนป.4 ภาคฤดูร้อน เราก็ร้องไห้ ไม่เกิน 2-3 คืน อยากสึก คิดถึงพ่อแม่
หนูบวชกี่วัน?
ใบบุญ : 9 วันครับ ถ้าเพิ่มอีก 1 วันคงจะดี
ตอนบวชทำไมถึงไม่ยอมไปเจอกับผู้หญิง อยู่ใกล้ผู้หญิงไม่ได้?
ใบบุญ : มันผิดศีลข้อ 3 ห้ามใกล้ผู้หญิง เณรมีศีล 10 ข้อ
แพรรี่ : ตอบถูกต้องนะ ข้อ 3 ต้องประพฤติพรหมจรรย์
ใบบุญ : คนปกติ 5 ข้อ ห้ามฆ่าสัตว์, ห้ามลักทรัพย์, ห้ามเล่นชู้, ห้ามพูดปัด, ห้ามดื่มสุราเมรัยและของมึนเมาครับ ส่วน 10 ข้อของเณร จำไม่ได้ ส่วนพระ 200 กว่าข้อครับ
เป็นเด็กยังไง?
แม่นิม : อย่างที่เห็นเลยค่ะ ร่าเริง แต่ข้อดีเขาไม่ใช่เด็กงอแง คุยรู้เรื่อง เขาใช้ชีวิตเหมือนไม่ใช่ 6 ขวบในบางเรื่อง เขาจะคุยรู้เรื่อง
ถามเรื่องอนาคามี เป็นใคร?
ใบบุญ : เทวดาที่ไม่เกิดอีกแล้วครับ เป็นชาติสุดท้ายครับ
แพรรี่ : อนาคามีคือเป็นขั้นของพระอริยบุคคลจำพวกนึง ถ้าไม่ได้บรรลุอรหันต์ในอัตภาพความเป็นมนุษย์ ท่านละอัตภาพไป ท่านจะไปอยู่พรหมโลกชั้นหนึ่ง เรียกว่าชั้นสุทธาวาส และจะไปบรรลุอรหันต์ในชั้นพรหมโลกนั้น จริงๆ มีชื่อเรียกว่าผู้ไม่ต้องกลับมาเกิดอีกสามารถบรรลุธรรมที่สูงอีกขั้น คือพระอรหันต์บนพรหมโลกและนิพพานบนพรหมโลกชั้นสุทธาวาสนั้นเลย
รู้จักพญานาคมั้ย?
ใบบุญ : เคยเห็นแต่ตัวรูปปั้น แต่ไม่รู้ข้อมูล
แพรรี่ : เขาไม่มุสา เขาไม่เห็นจริงๆ เขาเห็นตามวัด ตามบันไดขึ้นศาลา (หัวเราะ)
ใบบุญ : ถ้าพูดว่าเห็นจริง คือพูดปดครับ โกหกแล้วครับ
แม่นิม : หนูไม่ได้สอนนะคะ
แพรรี่ : อยากให้ผู้ใหญ่หลายๆ ท่านดูน้องใบบุญ อะไรที่เขาไม่เห็น ไม่ได้เป็นจริง เขาก็พูดว่ามันไม่จริง เขาไม่เห็นก็บอกว่าไม่เห็น ธรรมะจริงๆ ไม่จำเป็นต้องมีเรื่องอะไรที่พิสูจน์ไม่ได้ ที่น้องใบบุญพูดมาไม่เห็นต้องเอาอภินิหารมาเกี่ยวข้องเลย
น้องใบบุญเป็นแบบนี้ เคยถูกคนติฉินนินทามั้ย?
แม่นิม : เป็นเรื่องปกติมากๆ มีคนรักและคนเกลียด มีชอบก็ไม่ชอบ พูดง่ายๆ เหรียญมีสองด้านค่ะ ถ้าเป็นหนูก็มองว่าไม่ว่ามาทางดีหรือไม่ดี ก็จะสอนลูกเสมอ ว่าเราไม่ควรไปโกรธ แต่ควรหยิบยกตรงนั้นมาว่าเป็นครูที่สอนให้เราได้เรียนรู้ในเรื่องต่างๆ ถ้าไม่มีคนติฉินนินทาเรา เราก็ไม่รู้ว่าเป็นคนแบบไหน ไม่รู้ว่าจะปรับปรุงตัวอย่างไร หนูจะสอนลูกประมาณนี้ เวลามีคนคอมเมนต์มาด่า ก็อ่านให้ลูกฟังเลย เพื่อทดสอบเขา เขารู้สึกยังไง เราก็จะได้สอนเขาได้ว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ควรไปโกรธตอบนะ เรารู้แล้วเราปล่อยวางนะ เพราะถ้าเราไม่ให้เจอแบบนี้ ถ้าสักวันนึงเขาโตขึ้นมา แน่นอนว่าทุกวันนี้คนรู้ทั้งประเทศว่าน้องใบบุญคือใคร เขาจะรับไม่ได้ในสิ่งที่คนที่ไม่ชอบแล้วมาด่าเขา หนูอยากให้เขาอยู่ในภูมิที่เขาพอจะรับได้ในทุกๆ เรื่อง จะบอกเขาเสมอว่าเราไม่ได้เป็นคนดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ฉะนั้นมันเรื่องธรรมดามากที่คนจะมาด่าแม่ สิ่งที่บอกกับลูกก็คือ ด่าแรงก็มี เยอะเลย มีครั้งนึงเอาคลิปออกไป บอกว่าน้องใบบุญมีคนมาด่าหนู หนูรู้สึกยังไง เขาใช้คำไม่สุภาพ น้องก็บอกว่าหนูให้อภัยเขาครับ หนูไม่โกรธ เขาด่าเราเขาก็เป็นทุกข์
ทำไมไม่โกรธ?
ใบบุญ : ปล่อยวาง เขาว่าก็เป็นทุกข์ของเขา
แพรรี่ : จริงค่ะ คอมเมนต์นึงในรายการต้องฟังน้องพูดบ้างนะคะ คอมเมนต์ที่ไม่น่ารักค่ะ
เป็นธรรมดา มักมีเปรตอสูรกาย มารไม่มีบารมีไม่เกิด เป็นธรรมดา ลุงเข้าใจเรื่องนี้ดี เขาบอกว่าให้เป็นอาจารย์ เอามั้ย?
ใบบุญ : ไม่เป็นครับ
ทำไมล่ะ มันดีนะ คนกราบไหว้นะ?
ใบบุญ : ไม่เอาครับ
พ่อแม่ก็สอนดีนะ สอนให้มีหางเสียงกับผู้ใหญ่?
แพรรี่ : มันเป็นเรื่องปกตินะคะ บุตรธิดาต้องอยู่ในโอวาทของพ่อแม่ พ่อแม่สั่งสอนแล้วเป็นคุณงามความดี แต่แปลกใจที่สังคมบางส่วนวิปริต พ่อแม่อยู่ในโอวาทลูกก็มีเยอะ ไม่กล้าดุด่าว่ากล่าวตักเตือนลูก จนลูกมีพฤติกรรมไม่น่ารัก เพราะพ่อแม่ไม่กล้าดุ เพราะกลัวว่าดุแล้วเดี๋ยวลูกไม่พอใจ ทำให้เด็กคิดว่าสิ่งที่ทำถูกหมด น้องใบบุญก็สังเกต ถ้าเป็นพฤติกรรมส่วนตัวน้อง คุณแม่ก็เตือนตลอด ไม่ใช่น้องมีลักษณะพูดธรรมะ อยากบวช แล้วไปยกให้น้องเป็นพระอรหันต์หรืออะไรไปเลย คุณแม่เขาแยกแยะ
มีอะไรอยากถามหลาน?
แพรรี่ : อยากถามว่าถ้ามีคนอายุมากกว่าน้องใบบุญ มากราบน้องใบบุญเอามั้ยคะ
ใบบุญ : ไม่เอา ใบบุญเป็นเด็กอยู่ครับ ผู้ใหญ่กราบมันเหมือนเสียมารยาทครับ เด็กต้องไหว้คนอื่น ไม่ใช่ผู้ใหญ่ไหว้เด็ก
จะไปเปรียบเทียบกับเด็กคนอื่นไม่ได้ แต่สิ่งสำคัญคือการขัดเกลาของครอบครัว ไม่ใช่การชี้นำ ค่อยๆ บอกค่อยๆ คุยกับเขา อันไหนไม่ถูกไม่ควรต้องเตือนเขา สุดท้ายเขาคิดเอง เด็ก 1-5 ขวบเป็นช่วงวัยที่เราบรรจุทุกสิ่งทุกอย่างให้เขาได้ ถ้าบรรจุสิ่งไม่ดีให้เขา 1-5 ขวบ เขาก็จะจำสิ่งเหล่านั้นไป ตามหลักจิตวิทยาเด็กเลย เคยคิดว่าลูกเป็นผู้วิเศษมั้ย?
แม่นิม : ไม่นะ ก็เป็นปกติของเด็กทั่วไป ไม่มีอะไรพิเศษ พิเศษคือดื้อแค่นั้นเอง (หัวเราะ) ธรรมชาติ ตั้งแต่เกิดมาไม่มีความพิเศษอะไร วิ่งเล่นกับเพื่อนก็ปกติค่ะ
เรื่องธรรมะบอกให้ปล่อยวางต่างๆ นานา?
ใบบุญ : หนูพิเศษสองอย่าง ทั้งดื้อทั้งกินเก่ง นี่คือเด็กพิเศษ
ใบบุญไม่อยากเที่ยวเล่นกับเพื่อนเหรอ?
ใบบุญ : ไม่ครับ ที่บ้านของเล่นเยอะแต่พังแล้ว
ชอบเล่นอะไร?
แพรรี่ : บอกอันแพงๆ ไปเลยลูก เดี๋ยวลุงหนุ่มซื้อให้ (หัวเราะ)
ใบบุญ : อันแพงๆ ซื้อมาตั้งเฉยๆ มันไม่มีอะไร อันถูกๆ เล่นได้ อันแพงๆ เล่นไม่ได้ อันแพงเอามาเป็นโมเดลเฉยๆ
อยากได้ของเล่นอะไร ลุงจะซื้อให้?
ใบบุญ : คิดยาก
รู้จักลาบูบู้มั้ย?
ใบบุญ : ไม่รู้จัก
ล่าสุดแพรรี่พูดถึงใครคนใดคนหนึ่งกล่าวอ้างว่าชนะคดี?
แพรรี่ : ยินดีค่ะ
อีกฝ่ายบอกคุณสมอ้าง?
แพรรี่ : หนูสมอ้างเก่งมาก สมอ้างว่าเปรียญเก้าไม่พอ ยังสมอ้างว่าชนะคดีอีก ลูกต้องเติบโตและสุกงอม แต่พ่อแม่เลี้ยงลูกแบบสปอย ตอนเด็กอยู่กับพ่อแม่ไม่มีปัญหาหรอกค่ะแต่โลกของเด็กไม่ได้อยู่แค่ในบ้าน เขาต้องเติบโตไปใช้ชีวิตกับคนอื่นบนโลกในใบกว้างใหญ่ กับคนหลากหลาย ทัศนคติหลากหลาย เขาต้องมีภูมิเยอะเท่าที่จะมีได้เพื่อเขาเติบโตไปเจอคนอื่นเขาจะเอาชีวิตรอดได้ การบูลลี่อะไรอย่างนี้ ถ้าไม่สอนลูกว่าการพูดจาแบบไหนน่ารักไม่น่ารักแบบไหนก้าวร้าวไม่ก้าวร้าว ไม่ใข่ว่าสังคมข้างนอกจะน่ารักกับลูกของคุณ สังคมข้างนอกไม่ใช่เข้าคอร์สปฏิบัติธรรม ถ้าพ่อแม่ไม่สั่งสอนลูกในวันที่ทำหน้าที่ได้ ต่อไปต่อให้คุณไม่สอนเขาวันนี้ เขาไปใช้ชีวิตในสังคม สังคมก็จะสอนเขาอยู่ดี หลายเคสเป็นบทเรียนสาหัส สังคมอาจสั่งสอนเขาด้วยกฎหมาย ปฏิเสธไม่ให้เขาอยู่ร่วมด้วย
พรบ.คุ้มครองเด็ก ถ้าจำไม่ผิด มาตรา 26 อนุ 5 สามารถเอาผิดคนอยู่ข้างหลังให้การเสี้ยมสอน กรณีน้องใบบุญ เขาเป็นคนใฝ่รู้ ชอบเรื่องธรรมะ บอกคนได้ ทำไมไม่เห็นว่าลูกเราเป็นผู้วิเศษ?
แม่นิม : มองลูกยังเป็นเด็ก ไม่รู้จะเอามาเป็นผู้วิเศษยังไง เด็กก็ใช้ชีวิตไปตามวัย ขณะที่เขาได้รู้ได้ฟังได้เห็น สิ่งแวดล้อมที่เขาได้ซึมซับเข้ามา เราไม่ได้รู้สึกว่าลูกเป็นผู้วิเศษหรือยังไง เราก็อยู่กับลูกแบบนี้ สิ่งที่ลูกได้เห็นคือพ่อแม่พาไปไหนพาเข้าวัด พาไปรับคำสอนจากครูบาอาจารย์ แล้วบางทีเห็นคลิปว่าเราไปอุปัฏฐากครูบาอาจารย์ ทำไมถึงเลือกเส้นทางนี้ หนูรู้สึกว่าเมื่อพาลูกไปใกล้พระพุทธศาสนามากๆ อย่างน้อยๆ ให้เขาอยู่ใกล้ครูบาอาจารย์ ไม่ใช่หนูมาพูดให้ลูกฟังอย่างเดียว บางทีคำสอนของหนูที่อาจสื่อสารคำสอนธรรมะให้ลูกผิดเพี้ยนได้ ก็อาศัยครูบาอาจารย์ที่มีภูมิรู้ด้วย
แม่สอนดี การสอนลูกไม่ทะลุปรุโปร่งอาจสอนลูกแบบผิดๆ ต้องให้คนมีภูมิรู้สอนเขา?
แม่นิม : ท่านก็อาจชี้ทางที่เด็กพอเข้าใจได้ง่าย พอเขารู้มาว่าแม่พูดแบบนี้ หลวงพ่อไม่เห็นพูดแบบนี้เลย สิ่งที่แม่พูดมันไม่ถูก เราก็จะได้มาถามว่ามันไม่ถูกตรงไหน
เคยสอนมั้ยว่าเป็นผู้มีบุญมาเกิด แม่ฝันแบบนี้นะ?
แม่นิม : ไม่เคยพูดถึง มีคนถามก็เล่า แต่ไม่เคยนั่งพูดให้เขาฟังว่าเป็นใครมาเกิด หนูคิดว่าเป็นเรื่องความฝัน บางทีไม่อยากให้เขายึดติดกับสิ่งที่เราฝัน อยากให้เขาปกติแบบนี้ไปเรื่อยๆ เจอครูบาอาจารย์สายวัดป่าท่านก็สอนไม่ให้ยึดติดสิ่งใดสิ่งหนึ่งสิ่งที่เราเห็นอาจเป็นนิมิตจริง นิมิตปลอม เลยไม่ได้ลงดีเทลตรงนั้น
สวดมนต์เป็นมั้ย?
ใบบุญ : (สวดยะถา)
แพรรี่ : น้องใบบุญรับจบเลย ที่น้องสวดไม่มีถ้อยคำที่ผิดเลย ทึ่งมาก จะดูว่าน้องท่องผิดคำไหนบ้าง สรุปไม่ผิดเลย
ใครสอนหนู?
ใบบุญ : พี่เณรสอน
แม่นิม : เขาเป็นอาจารย์สอนน้องเลย เขาได้ธรรมะจากครูบาอาจารย์ก็มาถ่ายทอด เวลาเขามาถามหนู หนูก็ให้รอถามพี่เณร
