รัฐต้องแทรกแซงสื่อบันเทิง

บุญส่ง ชเลธร เป็นเรื่องที่พูดกันมากถึงละครน้ำเน่าบนหน้าจอทีวี อันทรงอิทธิพลยึดครองพื้นที่ในช่วงเวลาที่ถือว่าดีที่สุดในแต่ละวัน และหลายๆช่องก็แข่งกันละเลงน้ำเน่า อันเหมือนช่วยป้อนความไร้สาระอาบยาพิษให้กับสังคม ภายใต้ข้ออ้างว่าเป็นความบันเทิง ประชาชนชอบ และเป็นความเรียกร้องต้องการของประชาชนที่จะดูเรื่องแบบนี้ พระเอกนักเรียนนอก หรือหนุ่มเศรษฐีความรู้สูง เจ้าของบริษัทใหญ่โต ดูฉลาดเฉลียว แต่กลับไม่มีสติปัญญาดูว่าคนที่อยู่รอบข้างตน ใครดีใครร้าย เรื่องพื้นๆที่สุดก็ไม่อาจรับรู้ได้ และชีวิตก็วุ่นวายอยู่แต่กับเรื่องชู้สาว นางเอกมักถูกกลั่นแกล้งรังแก เป็นคนดีแสนดี มีเมตตา ยอมหมดทุกอย่าง หรือไม่ก็เก่งกล้า ปากเก่งไม่ยอมใคร แต่ก็โดนกลั่นแกล้งได้ทุกฉาก ตัวนางอิจฉาก็ร้ายแสนร้าย แต่ไม่ว่าจะรังแกกลั่นแกล้งนางเอกผู้แสนดีอย่างไร พระเอกผู้ชาญฉลาดก็มองไม่เห็นและไม่อาจเข้าใจหรือเห็นความชั่วร้ายเหล่านี้ได้ จนกว่าจะเกิดเหตุ นางเอกถูกฉุดหรือเกิดวิบัติอย่างไรอย่างหนึ่งขึ้นมาทุกคนแต่งตัวสวยตลอดตั้งแต่เช้าจนค่ำเข้านอนยังแต่งหน้าทำผมเหมือนพร้อมออกกล้องตบตี แย่งผู้ชาย พูดจาแดกดัน เหยียดหยามกันทั้งเรื่อง โดยไม่ต้องทำมาหากิน ทั้งนี้ไม่เพียงแต่ละครน้ำเน่า รายการทอล์คโชว์ เกมโชว์ วาไรตี้ทั้งหลายก็เข้าอีหรอบเดียวกันเสียเกือบทั้งหมด คนจำนวนไม่น้อยเฝ้ามองอย่างวิตกกังวลว่าสังคมไทยถูกป้อนยาพิษให้อาบและดื่มกินในรูปของการบันเทิงที่ไร้สาระมาเป็นระยะเวลาอันยาวนานอย่างนี้ได้อย่างไร ไม่มีใครคิดจัดระเบียบ กำหนดเวลาออกอากาศที่หลบไปจากสายตาของเด็กเยาวชนและคนส่วนใหญ่ แล้วเสนอสิ่งที่มีเนื้อหาสาระเป็นประโยชน์ต่อสังคมและส่วนรวม เอาเรื่องที่เสริมสร้างสติปัญญาเข้ามาให้คนได้ดูบ้างไม่ใช่อ้างกันแต่ว่าชีวิตจริงเลวร้ายอยู่แล้ว เมื่อกลับมาบ้านก็ควรเป็นสิทธิของประชาชนที่จะเสพสุขกับความบันเทิงที่เขาต้องการ เพราะจริงๆแล้วเป็นเรื่องของนายทุนเจ้าของสถานี ของคนที่ทำมาหากินกับการจัดทำละครน้ำเน่าที่ได้ประโยชน์ โดยไม่คำนึงถึงผลกระทบที่เกิดแก่สังคมในระยะยาวคนไทยไม่มีคุณภาพเพราะสื่อไร้คุณภาพ และป้อนแต่ยาพิษให้ผู้คนเสพติด ไม่ใช่ว่าคนไทยไม่มีคุณภาพ สื่อจึงต้องเสนอสิ่งที่ไร้คุณภาพ ไร้สาระ ตอบสนองความไม่มีคุณภาพของประชาชนซึ่งหากเป็นเช่นนี้ เราก็จะอยู่ในวังวนเดิมๆที่หาทางออกไม่ได้ แต่ในวันนี้เรามีโอกาสที่จะทำได้ภายใต้เงื่อนไขพิเศษและหลายอย่างรัฐบาลก็จัดการมาแล้วอย่างน่าชื่นชม การจัดการกับนายทุนรีสอร์ท โรงแรม บ้านพักที่ใช้อิทธิพลภายใต้การรู้เห็นเป็นใจและการสนับสนุนของข้าราชการประจำและนักการเมืองที่รับอามิสสินจ้างและเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนมากกว่าประโยชน์ของส่วนรวมและประเทศชาติ ที่บุกเข้ายึดพื้นที่เขตป่าสงวน ถูกขับไล่รื้อถอนอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเจ้าของห้องแถวที่ยึดพื้นที่ทางเท้าหน้าร้านตนเองอันเป็นที่สาธารณะมาทำประโยชน์ส่วนตน มีการตกแต่งต่อเติมให้แม่ค้าพ่อค้าเช่า ถูกสั่งให้รื้อถอน แม้จะยังทำได้ไม่มาก แต่ก็ยังเห็นว่ามีความพยายามที่จะทำการปราบคอร์รัปชั่นการสั่งโยกย้ายและการลงโทษข้าราชการที่ทุจริต แน่ละว่าอาจจะยังไม่กว้างขวางและลงลึกไปถึงต้นตอ และรัฐบาลชุดนี้ยังทำได้ไม่เร็ว ไม่ถูกใจคนอีกหลายๆส่วน แต่ก็ต้องยอมรับว่ามีแนวโน้นที่ดีขึ้น เราเห็นความพยายามที่จะทำกัน ดังนั้น เมื่อได้ทำในหลายๆเรื่องอย่างน่าสนใจมาแล้ว การจัดการจัดระเบียบสื่อให้อยู่ในกรอบก็น่าจะทำด้วย อย่าไปเชื่อเรื่องสื่อจะดูแลกันเองควบคุมกันเอง เพราะที่ผ่านๆมาล้วนแล้วแต่ลูบหน้าปะจมูก เล่นละครจริยธรรมคุณธรรมแบบเน่าๆไม่แพ้ละครน้ำเน่าหน้าจอทีวีไหนๆก็ลงดาบมาหลายเรื่องแล้ว ลงเรื่องนี้อีกสักหนก็ถือว่าทำคุณกับแผ่นดินทีเดียว