ว่าด้วยความตรง

ต่อเนื่องจากฉบับที่แล้ว บทกลอนคำสอนของพระธรรมโกศาจารย์ หรือพุทธทาสภิกขุ จากหนังสือ “คำกลอนสอนธรรม”  ที่ให้ข้อคิดธรรมะในหมวด “ยิ่ง” นั้นยังมีอีก 2 บทกลอนดังนี้

“ยิ่งตรงยิ่งคดลึก”

ยิ่งจะให้ ตรงมาก ยิ่งคดลึก

เป็นข้าศึก เร้นลับ กลับร้ายใหญ่

อยากจะตรง เพราะอยากดี อยากมีชั

มันตรงอยู่ เมื่อไร? ใครคิดดู

อวดว่าตรง ตามเขาว่า น่าสรรเสริญ

ยังตรงเกิน ต้องนอนจม พยศอยู่

ที่อยากตรง เพื่อให้ใคร เขาอุ้มชู

ไว้ให้หนู เด็กๆ เขา เราโตครัน

จิตที่แจ่ม จนปล่อย เสียได้หมด

ทั้งตรง-คด ไม่เห็น เป็นแผกผัน

พ้นคด-ตรง จนไม่หลง ในเรามัน

จะสุทธิ์สันติ์ พันโลก หมดโยกเอยฯ

 

ทั้งนี้ยังมีอีก 1 บทกลอน ได้แก่

“ยิ่งคัดลอกยิ่งเลอะเทอะ”

พระคัมภีร์ ยังมีใช่ องค์พระธรรม มีไว้เพียง อ่านจำ เมื่อศึกษา

ครั้นนานเข้า ศัตลอก กันสืบมา

เพียงแต่เขียน อักขรา ให้คล้ายกัน

คัดพลาง ฉงนพลาง ช่างอึดอัด

ตัวไม่ชัด เดาไป คล้ายในฝัน

ยิ่งเป็นปราชญ์ ยิ่งแก้ไป ได้ไกลครัน

ยิ่งแก้มัน ก็ยิ่งเลอะ ไม่เจอะจริง

ส่วนพระธรรม ถ้ำเลิศ ประเสริฐแท้

ไม่มีใคร อาจแก้ให้ยุ่งขิง

ธรรมของใคร ใครเห็น ตามเป็นจริง

มิใช่สิ่ง ตัดลอก หรือบอกกัน

ทั้งมิอาจ ถ่ายทอด วิธีใด

มีแต่การ จัดใจ ให้สบสันต์

ไม่มีทาง ซื้อขาย หรือให้ปัน

หรือลอกกัน ให้เลอะไป ไม่หยุดเอยฯ

(จบ)