เฟซบุ๊ก ชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต ได้โพสต์ ร่ายกลอน ความว่า....
โอ้เวียงจันเวียนใจได้มายล
จันทร์ลับพ้นหลบเมฆวิเวกหวาน
ให้ดอกดินถวิลหวั่นกับวันวาน
อยู่หลังม่านประจงพร่ำถ้อยคำเพ้อ
เจ้าเป็นเดือนเด่นงามยามจันทรา
ปรารถนาเพียงเท่านั้นคือฝันเก้อ
ดินก็เฝ้าฝันค้างร้างละเมอ
แอบมองเธออย่างจำนนเยี่ยงคนแพ้
เธองดงามบริสุทธิ์ดุจฟ้านี้
ต่างกันที่ดินพร้อยเหมือนรอยแผล
เมื่อเมฆหมอกบังผ่านสะท้านแด
ดินก็แค่คอยช่วยแอบอวยพร
ความรักงดงามทุกความรัก
ถึงไกลนักยังสุโขสโมสร
ได้ร่วมเก็บความฝันอันสัญจร
แม้จันทร์ซ่อนมองไม่เห็นเส้นขอบฟ้า
คืนสงัดรัตติกาลในม่านดึก
อิ่มเอมใจรู้สึกถึงวันหน้า
เดือนก็ล่วงปีจะเลื่อนเลือนเวลา
จะไม่สิ้นเสน่หาแห่งหัวใจ
อรุณรุ่งเบิกฟ้าตื่นตาฝัน
เมฆเพ็ญร้างตะวันขึ้นวันใหม่
แห่งแสงรุ่งอรุณอุ่นละไม
ขอขวัญใกล้จะร้องเพลงคล้องคลอ
เก็บไว้เพียงลำนำคำอักษร
คำเว้าวอนแทนดอกไม้มาลัยช่อ
ตราบดอกไม้ฤดูกาลนานเฝ้ารอ
ดินเติมต่อความฝันให้จันทร์ดวง
ดินรักเดือน : มหา สุรารินทร์
รุ่งเข้าโรงแรมมโนรมย์ เวียงจัน สปป.ลาว แรงบันดาลใจจากการวิ่งไปถ่ายพระจันทร์เพ็ญเต็มดวงสองค่ำที่พระธาตุหลวงแต่เมฆค่อยบดบังจันทร์อยู่หลังเมฆ และรอให้เพ็ญจันทร์กลับมาแต่ยังหลบ ๆซ่อน ๆ อยู่ในม่านเมฆบังฟ้า
ขอบคุณ:เฟซบุ๊ก ชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต